Frábærir góðgerðartónleikar hjá Jethro Tull

 Skellti mér á góðgerðartónleika í gærkvöldi hjá Jethro Tull í Háskólabíó.   Allur ágóði af tónleikunum og aukatónleikum rann til fjölskyldna Vildarbarna og Fjölskylduhjálpar Íslands.  

Ég var mjög spenntur fyrir þessum tónleikum og það má svo sannarlega segja að þeir hafi ekki valdið mér vonbrigðum.   Þeir byrjuðu með því að Andersson sjálfur kom fram og kynnti Ragnheiði Gröndal og hljómsveit.   Það var bara forsmekkurinn af því sem koma skildi.   Frábær söngkona Ragnheiður.  

Síðan kom sjálfur Ian Andresson ásamt hljómsveit og skemmti áhorfendum í tvo tíma.   Það sem kallinn er hress.  Hann hljóp um sviðið eins og unglingur og blés ekki úr nös og bara rétt sextíu og tveggja.  Að vísu var hann ekki í ballettbuxunum en svartar gallabuxur dugðu. hehe.   En hann er ótrúlega flottur spilari, bæði á gítar og flautuna.   Það er hreint unun að sjá þessa fullkomnu blöndu spilamennsku, gleði og sviðsframkomu.   Röddin er enn í fínu lagi þó svo að hann nái kannski ekki efstu tónum en hann lagði alltaf lagið svo það hentaði honum og fyrir áhorfendur var þetta bara augnakonfekt þar sem hann tyllti sér á tær og lyfti sér upp í efstu tónunum.  

Ian er klókur tónlistarmaður sem heldur sér á jörðinni.  Er vel að sér í málum þar sem hann kemur.  Hann sagðist hafa kynnt sér íslenska tónlist og finnst margt í gangi hér.   Einhversstaðar las ég að honum þóknaðist betur það sem stelpurnar væru að gera í tónlistinni en strákarnir.  Held reyndar að það sé mikið til í því.  Hvað um það en hann valdi að bjóða þremur stelpum að spila með sér.   Ragnheiður Gröndal hitaði upp.  Síðan kom ungur fiðluleikari Unnur Birna, fram með félögum og lék í nokkrum lögum þeirra.   Dísa söng tvö frumsamin lög og annað í félagi við Andrersson.   Meiriháttar flott.   

 

Ég fann á netinu að gítarleikarinn, Florian Opahle , sem er þýskur, sé að leysa Martin Barre af vegna veikinda. Þessi ungi gítarleikari var ótrúlega góður. Allt sólóið hrikalega smart.  Þeir Florian og Ian eru búnir að vinna saman síðan 2003.   Sama má segja um hina í bandinu; Dave Goodier bassaleikari ( búinn að spila með Ian síðan 2002), John O Hara, hljómborðsleikari (byrjaði að spila með Ian 2003) en ég fann ekkert um Mark Mondesir sem er gestatrommari í bandinu.  Allir spiluðu þeir óaðfinnanlega.  

Þessir tónleikar voru að mínu viti skemmtilegir og persónulegir.  Runnu af stað rólega og alltaf gaman að hlusta á Andersson spjalla inn á milli laga og gera grín af sér og félögum sínum í léttum dúr.   Ég er ekki viss um að allir sem voru í salnum hafi áttað sig á hvílík goðsögn þarna var að spila en börnunum mínum þótti þessir tónleikar skemmtilegir.  

Ef ég ætti að setja út á eitthvað þá er það helst að Háskólabíó verður seint talið til tónlistarhúsa.   Einn ókosturinn er að það er ekki pláss fyrir hljóðmeistarann út í sal og hann varð því að vera til hliðar á sviðinu.  Fyrir vikið heyrir hann ekki tónlistina eins og áhorfendur.  Mér fannst heyrast of mikið í bassatrommunni en of lítið í bassaleikaranum.  Ég var búinn að hlakka til að hlusta á hann því bassaspilið í flestum Jethro Tull lögum er djassaður og frekar flókinn.  

En þessir tónleikar voru hreint út sagt frábærir og góð skemmtun.  

Næst vil ég sjá Ian Andersson með Sinfóníusveit Íslands.